|
KRÓL ROGER
Wuppertal, Wuppertaler Buehnen, Premiera: 14. 06. 2014
"Psychoterapia dla Monarchy"
Młody polski tenor, Rafał Bartmiński gościnnie wykonujący partię Pasterza, z ogromnym, lekko barytonalnie zabarwionym głosem, lśniącym jak metal , stawia wysoką poprzeczkę dla przyszłych śpiewaków gościnnych w Operze w Wuppertalu".
Westdeutsche Zeitung 20. 06. 2014, Stefan Schmöe
"Na Sofie"
"Pasterz, jako samozwańczy prorok i wielki uwodziciel śpiewany i grany przez Rafała Bartmińskiego mocno, po męsku i głosem pełnym blasku staje się alter ego dla wątpiącego Rogera."
Anette Poppenhäger, 24. 06. 2014
"Wzorcowa produkcja na koniec"
"trafnie obsadzeni Soliści... przede wszystkim, obdarzony konieczną w tej roli Charyzmą Rafał Bartmiński, jako Pasterz/Dionizos, śpiewający, żeby użyć tu porównania do aktualnie odbywających się mistrzostw świata w piłce nożnej, po mistrzowsku."
Peter Bilsing, 15. 6. 14
"Rausz muzyki i obrazów"
"Rafał Bartmiński, nośnym tenorem śpiewający rolę Pasterza potrafi nadać swojemu głosowi zarówno łagodne, uwodzicielskie jak i gniewne i pełne rozdrażnienia brzmienia. W ten sposób uwodzi cały lud, króla i królową Roxanę."
Weronika Pantel, 2014-07-05
"Odnajdywanie samego siebie w gabinecie luster"
"W roli Pasterza obsadzony został Rafał Bartmiński, który nie tylko swoim promiennym, pełnym blasku głosem dodał tej partii muzycznego blasku, ale i swoim wyglądem, uprawdopodobnił rolę Pasterza jako wielkiego uwodziciela.
Stało się zrozumiałe, jak i dlaczego ten Pasterz jest zdolny przyciągać do siebie wszystkich, zarówno kobiety jak imężczyzn. Bartmiński rozumie bardzo dobrze swoją rolę, gdy jako zjawiskowa postać pojawia się i dominuje w obu pierwszych aktach, aby potem w trzecim akcie wycofując się, uprawdopodobnić proces samoposzukiwania i odnalezienia się króla Rogera."
Wuppertaler Bühnen Homepage, Thomas Molke
"Wuppertal: Krol Roger von Karol Szymanowski. Premiere"
"Postać Pasterza przedstawia gościnnie Rafał Bartmiński. Jego potencjał głosowy wyrasta właściwie ponad liryczny fach, co nie oznacza oczywiście ograniczenia jego wrażliwości melodycznej."
Online Merker, 15. Juni 2014, Christof Zimmermann
"Król staje się znów człowiekiem"
"Pasterz, imponująco śpiewany przez młodego polskiego tenora Rafała Bartmińskiego, wnosi chaos w życie króla Rogera. Jako prorok, nauczający miłości, przekształca się on z czasem w dyktatora, któremu masy poddają sie bezwolnie. Wyczuwa się tutaj mechanizm powstawania systemów totalitarnych, z czego kompozytor w końcu lat dwudziestych bezsprzecznie zdawał sobie sprawę."
Juni 2014, Weronika Pantel
HALKA
Warsaw
Stürmischer Beifall dagegen für den Helden des Abends, den 1977 geborenen Rafal Bartminski, der den Jontek aus vollem Herzen sich verströmen ließ und nicht nur die Paradearie Szumia jodly na gor szczycie (Rauschen hör ich Tannen leise) mit Schmelz ausmalte.
Martin Morgenstern, Opernwelt, März 2012
Best of all (and not for the first time, after his strong showing in Statkowskis Maria at Wexford), the tenor Rafal Bartminski applied easy, ringing tone to Jontek, singing with an appealing mixture of lyricism and heft. His Act 3 lament was a highlight, though his acting still needs work. Were that to be addressed, this tall and handsome tenor could command any stage.
John Allison, Opera, March 2012
SZYMANOWSKI - Pieśń o nocy
Kraków
Krótka partia solowa przeznaczona na sopran lub tenor solo dała jedynie skromną próbę możliwości Rafała Bartmińskiego, uznanego już w świecie tenora (szczególnie pięknie zabrzmiała jedna z kulminacji z udziałem śpiewaka).
Marta Polańska, Polskamuza, 06.03.2012
MARIA
Wexford Festival Opera
[...] the tall and handsome young Polish tenor Rafal Bartminski as Waclaw, with a ringing Vickers-like top register and an innate musicality at all levels.
Richard B. Beams, Opera con Brio, Winter 2012
The most imposing voice and presence of the whole festival was the giant young tenor Rafal Bartminski, who took the role of Marias powerfully connected husband, Waclaw.
Tom Sutcliffe, Opera Now, 03/2012
Waclaw was the young tenor Rafal Bartminski: a ringing, fearless top register, liquid tone lower down and admirable music instincts. He is also tall and handsome, and will surely be much in demand after this.
Rodney Milnes, Opera, January 2012
[...] und dem baritonal eingedunkelten Tenor Rafal Bartminski als Waclaw, eine herrliche, farbige, frei strömende Stimme.
Albrecht Thiemann, Opernwelt, 12/2011
The wonderful Polish tenor Rafal Bartminski excelled as the heroic but unfortunate Waclaw.
Jessica Duchen, The Independent, 11.11.2011
As her love interest, the hapless Counts son Waclaw, tenor Rafal Bartminksi was giving the performance of this or many another festival. Tall and lanky with a youthful face and moppet of sandy hair, he didnt so much impersonate as become the unlucky loser. When Mr. Bartminski sang with melting beauty and caressed a phrase, you pegged him as a pre-eminent Mozartean. Then when he pinned you in your seat with an orchestra-riding, Vickers-like Heldentenor B-flat, you thought (as the goose bumps rise): where the hell could that have come from? His technique seems secure, his production free, his forte passages unforced, his sense of arching line well judged, his stamina amazing. If he keeps it all together, this is a major talent.
James Sohre, Opera today, 5.11.1011
The outstanding member of the cast is Rafal Bartminski as Waclaw, plangent in his soft singing and thrilling at the top.
John Allison, The Telegraph, 31.10.2011
But it gave us superb singing from the towering young tenor Rafal Bartminski as Maria's downmarket husband Waclaw...
Tom Sutcliffe, The Spectator, 29.10.2011
Star des Abends ist der Tenor Rafał Bartminski, der die Partie des Wacław mit nicht enden wollenden Kraftreserven ausstattet. Dabei wirkt seine Stimme auch in den Höhen stets leicht. Mit großer Dramatik gestaltet er den jungen Träumer bis zum finalen Selbstmord und erntet den größten Applaus des Abends.
Thomas Molke, Online Musik Magazin, 28.10.2011
There was little subtlety in the acting and, although the ensembles gave Wexfords new festival chorus a chance to shine, no one came out of it well except the commanding tenor of Rafal Bartminski and the conductor, Tomasz Tokarczyk.
Andrew Clark, Financial Times, 28.10.2011
Polish tenor Rafal Bartminski is a powerhouse of thrilling vocal ardency, firing the music with a personal passion that the rest of the cast dont rival.
Michael Dervan, The Irish Times, 27.10.2011
Memorable in the central roles are Daria Masiero, Rafal Bartminski, Adam Kruszewski and Krzysztof Szumanski, with tenor Bartminski a particularly exciting find.
George Hall, The Stage, 25.10.2011
...Waclaw the superbly heroic tenor Rafal Bartminski...
Pat OKelly, The Irish Independent, 24.10.2011
KATIA KABANOWA
Perfekcyjny spektakl współkreują też soliści. Wioletta Chodowicz to
wzruszająca Katia, tak wiele emocji potrafiąca oddać śpiewem. Towarzyszą
jej Rafał Bartmiński, świetny jako małomiasteczkowy amant Boris (...).
Jacek Marczyński, Rzeczpospolita nr 99, 28-04-2010
Ekspresjonistyczna opera Janácka otrzymała w Warszawie świetną obsadę
wokalną z Wiolettą Chodowicz w partii Katii (...) i Rafałem Bartmińskim
(Borysem).
Jacek Hawryluk, Gazeta Wyborcza nr 98, 27-04-2010
SZYMANOWSKI - III SYMFONIA
/Monachium/ Symphonieorchester des Bayerischen
Rundfunks pod dyrekcją Mariss’a Jansons’a
Dzięki ogromnemu zaangażowaniu wykonawców, muzycznej zmysłowości oraz
niespotykanie pełnemu brzmieniu, występ Jansons, BRSO oraz Bavarian
Radio Choir i Rafała Bartmińskiego okazał się wysoce pasjonującym.
Jens F Laurson
MusicWeb International's Worldwide Concert and Opera Reviews
STRASZNY DWÓR
Spośród solistów wrocławskiego spektaklu najwięcej braw zebrał występujący gościnnie Rafał Bartmiński w partii Stefana.
Magdalena Talik, www.kulturaonline.pl, 10 III 2009
Wokalnymi bohaterami premiery okazali się Rafał Bartmiński (Stefan) i Aleksandra Kubas (Hanna). Oboje zaprezentowali najwyższy poziom i wielką kulturę śpiewacką. Bartmiński dysponuje silnym i ciekawym tenorem. Jego kreacja Stefana zasługuje na pochwałę. Przepięknie zaśpiewał arię „Matko moja miła”.
Maciej Michałkowski, PiK, 9 III 2009
DON GIOVANNI
Świetnym Don Ottaviem był Rafał Bartmiński - ten nieśmiały, fajtłapowaty dodatek do Donny Anny nosi za nią torebkę, a w końcu przebiera się za kobietę.
Joanna Targoń, Gazeta Wyborcza, II 2009
(…) nadzwyczaj dobrze zabrzmiał Rafał Bartmiński jako Don Ottavio. Dbałość o każdy dźwięk, permanentna kontrola głosu, pięknie kreślona fraza szczególnie zachwycały w arii "Dalia sua pace".
Daniel Cichy, Tygodnik powszechny, 5 III 2009
FALSTAFF
Przyjemność sprawiało także słuchanie Katarzyny Trylnik i Rafała Bartmińskiego, którzy przepięknie śpiewali partie zakochanych w sobie Nannetty i Fentona. To kolejna udana rola Bartmińskiego.
Alina Ert –Eberdt, Twoja Muza 5/2007
NAPÓJ MIŁOSNY
Rafał Bartmiński sprawdził się w partii Nemorina. Dysponuje ładnej barwy tenorem, a jego głos nie tracił siły w żadnym z fragmentów - także w popisowej arii z II aktu "Una furtiva lagrima".
Magdalena Talik, Polska Gazeta Wrocławska 27 I 2009
Bohaterami wieczoru okazali się młodzi śpiewacy: Iwona Handzlik i Rafał Bartmiński. Oboje stworzyli interesujące kreacje wokalno-aktorskie. (…) On - w partii Nemorina, imponował nie tylko pięknym głosem i stylowym prowadzeniem frazy, ale również dyskretnym aktorstwem.
Adam Czopek, Nasz Dziennik 18 VI 2007
Aktorskie i wokalne kreacje stworzyli Iwona Handzlik jako Adina i Rafał Bartmiński jako Nemorino.
Stefan Drajewski, Głos Wielkopolski nr 140, 21 VI 2007
CZARODZIEJSKI FLET
Młody tenor Rafał Bartmiński wykonał partię Tamina brawurowo, z wielką swobodą operowania głosem, równocześnie w pełni oddając charakter i styl muzyki Mozarta.
Marta Gargas, Trubadur 4/2006
JENUFA
(…) młody Rafał Bartmiński stworzył wyrazistą postać niewiernego Stevy.
Jacek Marczyński, Rzeczpospolita 2 VI 2004
Na warszawskiej scenie mogliśmy usłyszeć dobre i ładnie brzmiące głosy (zwłaszcza młodzi: Marta Wyłomańska jako Jenufa, Rafał Bartmiński jako Śteva, Monika Ledzion jako Karolka).
Tomasz Cyz, Tygodnik Powszechny 30 V 2004
ONIEGIN
Sensacją wieczoru był młody tenor Rafał Bartmiński, znany niektórym melomanom z Konkursu Moniuszkowskiego i studenckiego przedstawienia Oniegina w sali Młynarskiego w TW. Obdarzony tenorem o nieco ciemnej barwie świetnie poradził sobie z partią Leńskiego.
Katarzyna K. Gardzina, Trubadur 2/2002
|
|
